Geïnspireerd door de Parool bijlage ‘Als huizen konden praten’ in 2011 waarin per adres te zien was waar in Amsterdam joden waren gedeporteerd en vermoord, een lopend onderzoek naar de (architectuur)geschiedenis van de Danie Theronstraat en een collega die intensief in het Stolpersteine project zat ontstond bij twee bewoners van de Danie Theronstraat het gevoel dat we hier iets mee moesten doen, want niets herinnerde in onze rustige en gezellige straat aan de massamoord die hier met meer dan 500 deportaties naar de vernietigingskampen had plaatsgevonden, en veel huidige bewoners en bezoekers wisten daar niets van.
Ons eerste idee, om in principe voor alle vermoorde bewoners struikelstenen aan te vragen en deze gaandeweg ook te plaatsen, kregen wij zelfs met alle steun van Gunter Demnig, de bedenker van het Stolpersteine project, toen niet van de grond. Wel hadden we intussen een kleine website gemaakt, die opgemerkt werd.
De uitnodiging van Open Joodse Huizen om in mei 2014 aan dat herinneringsproject deel te nemen kwam dan ook als geroepen, en we besloten het goed aan te pakken.
Zo zijn het zakdoekenmonument, de raamexpositie en een hele reeks vaak zeer emotionele bijeenkomsten, ook vele in de daaropvolgende jaren, tot stand gekomen. Met een aantal nabestaanden en overlevenden zijn voor ons bijzondere en dierbare vriendschappen ontstaan.
De expositie in het buurthuis/Boost is inmiddels een vaste traditie en elke 4 mei zie je straatbewoners op de ladders klimmen om het zakdoekenmonument boven de straat te laten wapperen. Gelukkig kunnen na een lange pauze, en nu met volle ondersteuning van gemeente en stadsdeel, weer struikelstenen worden geplaatst. Het aantal in de straat groeit gestaag.
Opdat wij niet vergeten.
Jenneke van Ditzhuijzen
Thomas Baas
Elise Steilberg
